♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

به لطف امین و خواهرش عطیه شیفت کاری میرانی افتاده بود دستم

دوباره شروع کرده بودم روز از نو روزی از نو
مثل دیوونه ها شده بودم یه بار خوشحال یه بار ناراحت اصلا احوالات خودمو درک نمی کردم

کفشهامو از جا کفشی برداشتم و پرت کردم جلو پام، همین که بنداش رو بستم سرمو بلند کردم پدرمو ایستاده مقابلم دیدم

نگاه عجیبی بهم انداخت ، نگرانی توی چشماش موج میزد و من نمیدونستم علتش چیه

دستشو روی شونم گذاشت

حالت خوبه پسرم؟

جملش یه احوالپرسی ساده بود ولی هزاران معنی میداد لبخند زدم

خوبم بابا

دوباره طوفان نگرانی توی چشماش به پا شد مردمک چشماش دو دو میزد
فشار خفیفی به شونم داد

مراقب خودت باش اردلان

دستشو از روی شونم برداشتم و بوسیدم

هستم بابا

اون هم لبخند دلواپسی زد و رفت تو، به جای خالیش نگاهی انداختم هیچ وقت این نگاه مظلوم رو از پدرم ندیده بودم یه حس آشنا تو نی نی چشماش جولان میداد، دستی به موهام کشیدم و خونه رو ترک کردم

به سر کوچه که رسیدم نگاهم متوجه دونفر شد تشخیص هردو نفرشون کار آسونی بود اولی که با هر قدمش دل منو میلرزوند جلوه بود اون یکی هم با اون قد بلند و گردن زرافه ایش که زیر چادر مشکی پنهان شده بود عطیه بود

به سرعت رسیدم بهشون میخواستم صداشون بزنم که یه حسی مانع شد چند تا کوچه و پس کوچه رو که رد کردن
فهمیدم دارن میرن بازار کنار خرازی ایستادن منم کماکان کاراگاه بودم عطیه خواست چیزی رو برداره که چشمش از پشت شیشه تمیز مغازه به من افتاد

سری تکان داد و اشاره کرد برم پیشش خودشم اومد بیرون

دیوونه افتادی دنبال ما چیکار آخه برو رد کارت

عطیه یه خرده از علایقش بپرس ببین چی دوست داره، از چی خوشش میاد از چی خوشش نمیاد

عطیه: خیلی روداری اردلان برو دنبال ما نیا زشته دختره فکر بد میکنه
برگشت بره که صداش زدم

عطی؟

با خشم برگشت

عطی و مرض، خلِ دیوونه

خنده بلندی کردم که با عصبانیت گفت

ببند گاراژو ته جهنم از توش پیداست

با دست زدم رو گونم

عطیه این تن بمیره، مرگ اردلان، جون امین یه خرده از من حرف بزن از خوبی هام بگو ببین مزه دهنش چیه؟

قری به گردن درازش داد و چادرشو محکم کرد

حالا نه که تو این همه حسنات داری

عطی گفتم جون امین‌، عطیه

خیلی خوب حالا نمیخواد اون چشمای واموندتو اونجوری کنی

با خوشحالی گفتم

خیلی آقایی

چشم غره ای رفت

گم شو تا پشیمون نشدم‌

با خنده عقب گرد کردم و از بازار دور شدم. ته دلم احساس شیرینی میکردم از دور ور به کل غافل بودم تو یه کوچه رسیدم که یه نفر جلومو گرفت باز هم از دیدنش احساس بدی بهم دست داد شرینی ته دلم تبدیل به تلخی ته خیار شد

آثار کتک هایی که خورده بود هنوز روی صورتش بود، زخم گوشه ابروش خشک شده بود و کبودی زیر چشمش به زردی میزد

فرهان: به به ببین کی اینجاس؟ جناب آقای عاشق دلخسته

 من کارم با تو تموم شده حالا از سر راهم برو کنار میخوام رد شم

 نچ نچ نچ اشتباه نکن من هنوز خیلی باهات کار دارم

نیشخندی زدم

نکنه بازم دلت کتک میخواد هان؟ هنوز که جای قبلیا خوب نشده

خنده مسخره ای کرد و گفت

 

من بد اهل انتقامم ، با کتک زدن و حتی با کشتنت هم دلم خنک نمیشه وگرنه کاری برام نداره همین الان سه سوته بچه محلامو بریزم اینجا شکمتو سفره کنن ولی نه، من اینو نمیخوام شازده پسر من زجر کشت میکنم سوار خر مراد شدی و داری میتازونی ولی درست وقتی که بخوای از پل رد بشی من با سر میزنمت زمین

 

بعد از گفتن این حرفها از کنارم گذشت و شونه محکمی بهم زد، با حرفاش آتیش انداخت به خرمن وجودم از پشت سر صداش زدم

هوووووی فرهان؟

برگشت و نگاهم کرد نفسی گرفتم و گفتم

تو هیچ گوهی نمیتونی بخوری چون در اون صورت اون منم که تو رو میکشم بچه نمیدونی بدون

مثل خودش از کنارش رد شدم و تنه ی محکمی بهش زدم

ادامه دارد

پنجره | قسمت اول ◄
پنجره | قسمت دوم ◄
پنجره | قسمت سوم ◄
پنجره | قسمت چهارم ◄
پنجره | قسمت پنجم ◄
پنجره | قسمت ششم ◄
پنجره | قسمت هفتم ◄
پنجره | قسمت هشتم ◄
پنجره | قسمت نهم ◄
پنجره | قسمت دهم ◄
پنجره | قسمت یازدهم ◄
پنجره | قسمت دوازدهم ◄
پنجره | قسمت سیزدهم ◄
پنجره | قسمت چهاردهم ◄
پنجره | قسمت پانزدهم ◄
پنجره | قسمت شانزدهم ◄
پنجره | قسمت هفدهم ◄
پنجره | قسمت هجدهم ◄
پنجره | قسمت نوزدهم ◄
پنجره | قسمت بیستم ◄
***
پنجره | قسمت بیست و یکم ◄
پنجره | قسمت بیست و دوم ◄
پنجره | قسمت بیست و سوم ◄

سلامتی همه چادری ها

چادر مشکی | سلامتی هر چی با حجابه

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

ﺯﻥ ﻫﻨﻮﺯ ﮐﺎﻣﻼ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻧﺎﻏﺎﻓﻞ ﺩﺭ
ﺭﻭ ﺑﺴﺖ ﻭ ﭼﺎﺩﺭ ﺯﻥ ﻻﯼ ﺩﺭ ﮔﯿﺮ ﮐﺮﺩ. ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎﺯﺣﻤﺖ ﭼﺎﺩﺭ ﺭﻭ
ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯿﮑﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﯾﻪ ﺯﻥ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺑﺪﺣﺠﺎﺏ ﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ
ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ ﮔﻔﺖ : ﺁﺧﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﮕﻪ ﭼﻪ ﺟﻮﺭ ﻟﺒﺎﺱ ﭘﻮﺷﯿﺪﻧﻪ؟
ﺧﻮﺩﺁﺯﺍﺭﯼ ﺩﺍﺭﻥ ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ !



ﺯﻥ ﻣﺤﺠﺒﻪ، ﺭﻭﯼ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻭﻥ ﺧﺎﻧﻢ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺧﯿﻠﯽ
ﺁﺭﺍﻡ ﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺯﻥ ﺑﺪﺣﺠﺎﺏ ﺑﺸﻨﻮﻩ ﮔﻔﺖ :
ﻣﻦ ﭼﺎﺩﺭ ﺳﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ، ﺗﺎ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﯼ ﻫﻤﺴﺮ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺗﮑﻠﯿﻔﺶ ﻋﻤﻞ
ﻧﮑﺮﺩ ، ﻭ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺭﺍ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻧﮑﺮﺩ ، ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺗﻮ ، ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﺮﯾﺰﺩ .
ﻫﻤﺴﺮﺕ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺩﻟﺴﺮﺩ ﻧﺸﻮﺩ . ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﺵ ﻧﺴﺒﺖ
ﺑﻪ ﺗﻮ ﮐﻪ ﻣﺤﺮﻣﺶ ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻢ ﻧﺸﻮﺩ. ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺳﺨﺖ ﻣﯽ
ﮔﯿﺮﻡ ﻭ ﺩﺭ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﺯﯾﺮ ﭼﺎﺩﺭ ﺍﺯ ﮔﺮﻣﺎ ﺍﺫﯾﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ،
ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﻫﺎ ﺯﯾﺮ ﺑﺮﻑ ﻭ ﺑﺎﺩ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺟﻤﻊ ﻭ
ﺟﻮﺭ ﮐﺮﺩﻧﺶ ﮐﻼﻓﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ، ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺣﻔﻆ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﯼ
ﺗﻮ .
ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﺯﻥ ﻫﺴﺘﻢ. ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺑﻪ ﺗﺤﺴﯿﻦ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻫﺎﯾﻢ
ﺩﺍﺭﻡ. ﻣﻦ ﻫﻢ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﻫﺎ ﮐﻤﺘﺮ ﻋﺮﻕ ﺑﺮﯾﺰﻡ،
ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﻫﺎ ﺭﺍﺣﺖ ﺗﺮ ﺗﻮﯼ ﮐﻮﭼﻪ ﻭ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻗﺪﻡ ﺑﺰﻧﻢ. ﺍﻣﺎ ﻣﻦ
ﺭﻭﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎ ﺧﻂ ﻗﺮﻣﺰ ﮐﺸﯿﺪﻡ، ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ
ﺳﻬﻢ ِ ﺧﻮﺩﻡ ﺣﺎﻓﻆ ِ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ . ﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺭﻭ
ﻭﻇﯿﻔﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ .
ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﻃﺮﻑ ﺑﺨﻮﺍﺩ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺰﻧﻪ ﻭ
ﭼﻮﻥ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﻧﮑﺮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ : ﺭﺍﺳﺘﯽ … ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ
ﮐﻨﺎﺭ ﺗﮑﺎﻟﯿﻔﺶ، ﺣﻘﻮﻗﯽ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﺩ. ﺣﻖ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺯﻧﺎﻥ ِ
ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻡ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﺭﻧﮓ ﮐﺮﺩﻩ ﯼ ﭘﺮﯾﺸﺎﻥ ﻭ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﯼ ﺑﺪﻥ ﻧﻤﺎ ﻭ
ﺻﺪ ﺟﻮﺭ ﺟﺮﺍﺣﯽ ِ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ، ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯼ ﻫﻤﺴﺮ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ
ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﮑﺸﺎﻧﻨﺪ .
ﺣﺎﻻ ﺑﯿﺎ ﻣﻨﺼﻒ ﺑﺎﺷﯿﻢ. ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺷﮑﻞ ﭘﻮﺷﺶ ﻭ ﺁﺭﺍﯾﺶ ﺗﻮ
ﺷﺎﮐﯽ ﺑﺎﺷﻢ ﯾﺎ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﻣﻦ؟
ﺯﻥ ﺑﺪﺣﺠﺎﺏ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺳﮑﻮﺕ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﮔﻔﺖ : ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﺑﻪ
ﻗﻀﯿﻪ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ

 

 

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

 

سلامتی همه ی با حجاب ها و غیرتی هاش صلوات